Վարագույրը բացվում է: Բեմում վայրենի աղմուկ է, իրարանցում է, վանդակաձողեր են, յոթանասուն տարիների խառնաշփոթությունն է ալիքվում: Ու ալիքների կենտրոնում, ասես հեղեղի մեջ, խորտակվող ամբիոնն է՝ ԽՍՀՄ գերբը վրան, խոսում է գիշատչական ձայնով, ժանիքները կրճտացնելով: «Ազերիների նախնիները նախկինում գրել են հայերեն: Հայերեն տառերը մերն են: Խաչքարը դա մեր խաչդաշն է:
Երկեր / Պիեսներ
Էջեր : 1
|